Wystawa opowiada historie kobiet – ambitnych, odważnych, nietuzinkowych – które przecierały szlaki kolejnym w różnych, akademickich dziedzinach. Michalina Stefanowska, Ludwika Dobrzyńska-Rybicka, Anna Gruszecka, Helena Gajewska, Eugenia Piasecka-Zeylandowa, Mieczysława Ruxerówna, Bożena Stelmachowska, Lidia Seipelt-Lawęcka, Zofia Małaczyńska-Suchcitzowa, Wisława Knapowska i Helena Szafranówna – nazwiska, które dziś coś mówią zazwyczaj tylko specjalistom w danej dziedzinie. Noszące je kobiety były tymczasem wybitnymi naukowczyniami. Eugenia Piasecka-Zeylandowa na przykład była współtwórczynią polskiej szczepionki przeciw gruźlicy, jedną z największych ekspertek zajmującą się badaniami w dwudziestoleciu międzywojennym w Europie, ale ulicę w Poznaniu ma tylko jej mąż – lekarz, który tę szczepionkę aplikował. Helena Szafranówna, ekolożka i orędowniczka miejskiej zieleni, myślała o koncepcji miasta 15-minutowego już pół wieku temu, na długo przedtem, zanim stało się to modne. Ich historie, zebrane i opracowane przez dzisiejsze naukowycznie i studentki, przybliżyła problemy, z jakimi musiały się mierzyć kobiety marząde o karierze naukowej.
